تعامل تلفظ و نگارش ارتباط بين مشكلات تلفظي و خطاهاي نگارشي

فارسي آموزان غیرفارسي زبان     

چکیده 

آنچه در پژوهشهای انجام شده در حوزه آموزش زبان فارسی بیشتر دیده می شود، جدایی آموزش تلفظ از آموزش نگارش است. در این پژوهش با تمرکز بر خطاهای زبانی زبان آموزان فارسی در حوزه آواها به بر بررسی رابطة بين خطاهای تلفظی موجود در گفتار آنان با خطاهای موجود در نوشتار همان زبان آموزان پرداخته ایم.

 با این بررسی درصددیم تا نشان دهیم این دو حوزه اندرکنشهای فراوانی داشته و تقویت یکی به معنی تقویت دیگری است. ابتدا داده های جمع آوری شده از گفتار شفاهی زبان آموزان را فهرست و موارد تکرار شونده در حوزه های واکه همخوان و نیز فرایندها را استخراج کرده و برای هر مورد نمونه هایی را به دست داده ایم.

 سپس در مراحل بعدی از زبان آموزان درخواست کردیم تا انشاهایی در موضوعات مختلف تحریر کنند. خطاهای استخراج شده از این داده ها را با میزان فراوانی در نمودارها ارائه نموده ایم. مقایسه صوری این جداول با انواع خطاهای شفاهی و نیز تحلیل آماری نشان میدهد که خطاهای نوشتاری در حوزه تلفظ ناشی از خطاهای توانشی زبان بوده و تنها یک سهو کنشی در حوزه تولید محسوب نمی شود اثبات فرضیه ارتباط معنادار بين خطاهای تلفظی و خطاهای نگارشی به این نتیجه رهنمون میشود که املا و تلفظ، دو روی یک سکه هستند. 

با این نتیجه و با بهره گیری از رویکرد ارتباطی پیشنهاد میکنیم در آموزش و نگارش کتاب های درسی زبان فارسی به غیر فارسی زبانان تدریس همزمان تلفظ و نگارش، مورد نظر قرار گرفته و به این دو حوزه به مثابه آیینه یکدیگر توجه شود.

متن کامل (PDF)